ΠΑΛΙΟΥΡΟΣ Ο ΑΓΚΑΘΩΤΟΣ Ή ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ Τ΄ΑΓΚΑΘΙ
Ο Παλίουρος ή Πάλιουρος ή αλλιώς Παλιούρι -επίσημη Λατινική ονομασία: Paliurus- είναι ένας αγκαθωτός θάμνος ή μικρό δέντρο,που φύεται σε όλες τις χώρες της Μεσογείου ως και την Ασία.
Στην Ελλάδα απαντάται , αυτοφυές το είδος Paliurus spina christi ή Paliurus aculeatus, (Πάλιουρος ο δισχιδής του Χριστού ή Πάλιουρος ο αγκαθωτός), θάμνος ύψους 2-3 μέτρων. Ανθίζει όταν περάσει το κρύο του χειμώνα, σηματοδοτώντας την άνοδο της θερμοκρασίας με τα πολύ μικρά κίτρινα άνθη του σε ταξιανθίες, ελκύοντας της μέλισσες που τα αγαπούν , παράγοντας με την σειρά τους το εξαιρετικό ξανθό μέλι από Παλιούρι.
http://botanicalillustrations.org/ |
Ο καρπός εμφανίζεται το φθινόπωρο ως τον μήνα Δεκέμβριο, και είναι ξυλώδης, κοκκινοκίτρινος ή καστανοκίτρινος, χωρισμένος σε τρία μέρη,που περιβάλλεται από ένα κυκλικό πτερύγιο και χαρίζει μια ξεχωριστή φυσιογνωμία στο Παλιούρι.
Οι καρποί του Παλίουρου |
Το όνομα του, προέρχεται από ένα παλαιό θρύλο, ότι τα αγκαθωτά κλαδιά του θάμνου χρησιμοποιήθηκαν, για να φτιάξουν το ακάνθινο στεφάνι που τοποθετήθηκε στο κεφάλι του Χριστού, πριν από τη σταύρωσή του. Ένας θρύλος που οι σύγχρονες μελέτες ακυρώνουν και δίνουν την θέση του Πάλιουρου, σε έναν άλλο αγκαθωτό θάμνο, τον «Ziziphus spina-christi» που φύεται και καλλιεργείται ευρέως στο Ισραήλ και σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή. Βέβαια, για τους ανθρώπους της ελληνικής υπαίθρου, θα είναι πάντα ο Πάλιουρος αυτός που με τα αγκαθωτά κλαδιά του πλεγμένα στεφάνι, στεφάνωσε πληγώνοντας τον Σωτήρα ,κάνοντας ακόμα περισσότερο αφόρητο το Θείο Πάθος. Προχωρώντας, η σκέψη των απλών ανθρώπων, θεώρησε πως τις ευεργετικές του ιδιότητες, το φυτό, τις απέκτησε όταν τα αγκαθωτά κλαδιά του ήρθαν σε επαφή με το Κεφάλι και μάτωσαν από το Άγιο Αίμα του Θεανθρώπου.
Αυτές οι ιδιότητες ,γνωρίζουμε από τον Γαληνό πως ήταν γνωστές την εποχή του (130 μ.Χ., Πέργαμος - 210 μ.Χ., Ρώμη,). Ο Κλαύδιος Γαληνός, ο δεύτερος σπουδαιότερος Έλληνας ιατρός της Αρχαιότητας μετά τον Ιπποκράτη ,χρησιμοποιούσε τον Πάλιουρο στην θεραπεία της φυματίωσης αλλά και κατά των λίθων της ουροδόχου κύστεως. Στην συνέχεια, η λαϊκή ιατρική τον συστήνει για την μείωση της χοληστερόλης , ως αντιυπερτασικό και διουρητικό, κατά της διάρροιας και των ρευματισμών.
Η σύγχρονη εργαστηριακή έρευνα, επαληθεύει τις αντιμικροβιακές, αντιβακτηριδιακές , αντιφλεγμονώδεις και διουρητικές ιδιότητες του Πάλιουρου . Καθώς δεν υπάρχουν παρενέργειες από την χρήση του, η σύγχρονη βοτανοθεραπευτική το συστήνει για την ανακούφιση και θεραπεία αρκετών παθήσεων, όπως:
- Προβλήματα του αναπνευστικού (όπως βήχας, άσθμα, βρογχίτιδα).
- Δυσκοιλιότητα
-Πέτρες, λοιμώξεις και φλεγμονές ,στα νεφρά και στην ουροδόχο κύστη
-Υπερπλασία του προστάτη
-Υπέρταση
- Ρευματισμοί, αρθρίτιδα, παραμορφωτική αρθρίτιδα .
-Εξωτερικά με κομπρέσες και πλύσεις, χρησιμοποιείται για τη θεραπεία προβλημάτων του δέρματος, λειχήνες, εκζέματα.
Τρόπος παρασκευής:
-Βράζουμε για 10’, 20-25 αποξηραμένους καρπούς σε 1 λίτρο νερό. Σουρώνουμε και πίνουμε τρεις φορές την ημέρα.
-Για παθήσεις του ουροποιητικού και του προστάτη, χρησιμοποιούμε 30 γρ. αποξηραμένη ρίζα σε 1 λίτρο νερό και σιγοβράζουμε για 15΄.
Έρευνα - φωτογραφίες: Χρυσούλα Ανέστη για ΙΑΤΡΟΣΟΦΙΚΕΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ & ΒΟΤΑΝΟΓΝΩΣΙΑ
Πηγές:
https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/0378874196014080?via%3Dihub
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B9_(%CF%86%CF%85%CF%84%CF%8C)
www.lifo.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου