Ιατροσοφικές Αναζητήσεις & Βοτανογνωσία

Κεφάλαιο 1: Πώς να γνωρίσεις την καλή γη της πρώτης ποιότητας Σκάψε λίγο,βγάλε το χώμα,έπειτα πάλι βάλε το στον τόπο του, και αν γεμίσει ο λάκκος και περισσεύσει χώμα τότε είναι καλό το χωράφι . Εάν όμως δε γεμίσει είναι κακή γη. Σχόλιο Η μέθοδος που προτείνει μοιάζει απλοϊκή ίσως και λανθασμένη σε μερικούς. Η ιδέα πίσω από το ξαναγέμισμα της λακκούβας που σκάβουμε είναι ότι το χώμα αν είναι «αφράτο» και η σύστασή του έχει αρκετά μεγάλα συσσωματώματα θα διογκωθεί με το σκάψιμο και θα περισσεύει. Τα συσσωματώματα σχετίζονται με τις ουσίες που βρίσκονται στο χώμα (πχ. κολλοειδή κλπ.) και οι οποίες το κάνουν εύφορο. Αν δεν υπάρχουν τέτοιες ουσίες τότε το χώμα είναι σαν άμμος και η ανάδευσή του αντί να το κάνει πιο διογκωμένο το κάνει να συσταλεί περισσότερο. Αυτό μπορεί κανείς να το διαπιστώσει κανείς τοποθετώντας άμμο σε ένα δοχείο η οποία με ανάδευση κατακάθεται πάντα.  Κεφάλαιο 2 : Ποια γεννήματα να σπέρνεις στην παχιά γη και ποια στην φτωχή και λεπτότερη Το σιτάρι γίνε

Μετάφραση  της εισαγωγής από το  «Γεωπονικόν»  του Αγαπίου Λάνδου και σχολιασμός της Ο Αγάπιος προς τους αναγνώστες Α πό όλα τα σωματικά αγαθά, άλλο δεν έχει ο άνθρωπος πιο επιθυμητό όσο την υγεία και την ευρωστία, για την οποία συμφωνεί να ξοδέψει όλο του το βιός, διότι και αν έχει πολλά κτήματα, αμπελώνες, χωράφια, ρούχα πολύτιμα, χρήματα, και άλλο πλούτο αμέτρητο, αν είναι όμως ασθενής και κατάκοιτος ποιό το όφελος; Επειδή δεν μπορεί να τα χαίρεται και να απολαμβάνει όσα έχει. Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι δυστυχέστερος από έναν φτωχό υγιή ο οποίος και αν και είναι φτωχός όταν έχει όλα τα μέλη του εύρωστα, με τον κόπο του κερδίζει τα προς το ζην και χαίρεται την υγεία του. Ο δε εν ασθενεία πλούσιος διάγει βίο αβίωτο και σχεδόν ως νεκρός κατάκειται και έχει λύπη, για το λόγο αυτό, και θλίψη απερίγραπτη.  Για την αιτία αυτή λοιπόν και εγώ έχοντας πόθο  να σας ωφελήσω όπως σας ωφέλησα , άνθρωποι, με τα βιβλία που ετύπωσα με τη βοήθεια του Θεού, συνέλεξα από τους πλέον ε

Ο Παλίουρος  ή Πάλιουρος  ή αλλιώς Παλιούρι -επίσημη Λατινική ονομασία: Paliurus- είναι ένας αγκαθωτός θάμνος ή μικρό δέντρο,που φύεται σε όλες τις χώρες της Μεσογείου ως και την Ασία. Στην Ελλάδα απαντάται , αυτοφυές το είδος Paliurus spina christi ή Paliurus aculeatus, (Πάλιουρος ο δισχιδής του Χριστού ή Πάλιουρος ο αγκαθωτός), θάμνος ύψους 2-3 μέτρων. Ανθίζει όταν περάσει το κρύο του χειμώνα, σηματοδοτώντας την άνοδο της θερμοκρασίας με τα πολύ μικρά κίτρινα άνθη του σε ταξιανθίες, ελκύοντας της μέλισσες που τα αγαπούν , παράγοντας με την σειρά τους το εξαιρετικό ξανθό μέλι  από Παλιούρι. http://botanicalillustrations.org/ Ο καρπός εμφανίζεται το φθινόπωρο ως τον μήνα Δεκέμβριο, και είναι ξυλώδης, κοκκινοκίτρινος ή καστανοκίτρινος, χωρισμένος σε τρία μέρη,που περιβάλλεται από ένα κυκλικό πτερύγιο και  χαρίζει μια ξεχωριστή φυσιογνωμία στο Παλιούρι. Οι καρποί του Παλίουρου Το όνομα του, προέρχεται από ένα παλαιό θρύλο, ότι τα αγκαθωτά κλαδιά του θάμ

Πολλές από τις λέξεις που χρησιμοποιούμε καθημερινά μας είναι άγνωστες στην αρχική τους σημασία. Με την πάροδο του χρόνου οι περιστασιακές νοηματοδοτήσεις σε μερικές από αυτές επικάλυψαν την αρχική σημασία και πλέον δεν γνωρίζουμε επακριβώς τι σημαίνουν αν και εξακολουθούμε να τις χρησιμοποιούμε υπό τη νεότερη νοηματοδότηση. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα. Ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ή λέξη «γιατροσόφι» ή «ιατροσόφιον» που αρχικά είχε «καλή» σημασία. Καθώς αποτελεί σύνθετη λέξη από το «ιατρός» και «σοφία» . Ήταν δηλαδή μια επιμέρους ιατρική γνώση-σοφία ενώ η συνολική επιστήμη η «ιατροσοφική» δεν υπολείπονταν της ιατρικής ως έννοια. Αντιθέτως συνδύαζε τόσο την ιατρική όσο και τη φαρμακευτική και άλλες παρεμφερείς γνώσεις σε μία ενότητα με αυτό το όνομα. Ανάλογα με την εποχή όμως και με τις περιστάσεις το εύρος αλλά και ο χαρακτήρας  των εννοιών μεταβάλλεται.  Το «ιατροσοφικόν» κατέληξε να σημαίνει «κομπογιαννιτισμός», απάτη και πρόληψη ή δεισιδαιμονία ακόμη, όταν από άγνοι